Het valt me op dat de receptenblaadjes die gratis worden uitgereikt bij supermarkten almaar snel eten willen maken. Ik kan daar weinig begrip voor opbrengen. Waarom zou je zo iets leuks niet een beetje rekken?
Bovendien erger ik me wild aan de tijd die je er zogenaamd aan kwijt bent. Zestien minuten voor een pasta met saus. Ja, vast, maar dan wel zonder de tijd die nodig is om de pan water aan de kook te brengen. Of je spullen klaar te zetten. (Ik weet niet hoe het met jullie is gesteld, maar aan het eind van een lange dag ben ik doorlopend mijn spullen kwijt.) De uien in een minuutje glazig fruiten – m’n neus. En ja, met zakjes voorgesneden groente en pakken kant en klare puree ben je weliswaar snel, maar ook veel smaak en geld kwijt. Ha, daar tuin ik mooi niet in!
Maar los van dit alles: er wordt hier een denkfout gemaakt. Want als je snel je eten op tafel wilt hebben, is het beslist niet nodig om snel te koken.
Het moet juist heel langzaam. Zodat jij ondertussen de tijd hebt om al je drukke dingen te doen. Of, en nu komt het hoor, de rest van je lekkere driegangenmaaltijd voor een tafel vol eters te koken.
Een van mijn lievelings-ultra-langzame gerechten is Boston baked beans. Het heet zo, vanwege de stroop die er traditioneel in gaat, Boston molasses. Die heb ik nog nooit geproefd moet ik bekennen. Ik gebruik doodordinaire keukenstroop en dat bevalt prima. De grap is, dat je de bonenpot (met mosterdpoeder, fikse blokken gerookt spek en hele sjalotten) ‘s ochtends in de oven zet en vertrekt, om ‘s avonds een heerlijk geurend huis binnen te stappen. Je eten is klaar! Nu nog even een dressing schudden van wat mosterd, olie en een drupje azijn, voor over de sla. Een beetje bittere sla is er lekker bij, rucola bijvoorbeeld. Vooruit, uit een zakje. Een beetje brood erbij is ook lekker. Aan tafel! Dat was snel, hè?
Boston baked beans kan je prima voor een grote groep maken, als hoofdgerecht in een driegangenmenu. Of je het nu voor vier of veertien mensen maakt, de voorbereidingstijd is minimaal. Baked beans is stevige kost, en daarom mag er wel iets delicaats aan voorafgaan: een preimousse met een klein tomatenslaatje. Een kleurig en fris vruchtendessert kan er dan nog net achteraan.
Ik heb het allemaal voor je uitwerkt. Bekijk hier het volledige slow cooked menu en de werklijst.
Vroeger vond ik het eng om van huis te gaan terwijl de oven aanstond, maar de ervaring leert dat dat heel goed kan. Een lage oventemperatuur, voldoende stoofvocht en een goed sluitende deksel zijn voorwaardelijk. Verder hang ik uit voorzorg geen theedoek voor de ovendeur, en ik laat geen ovenwanten op het fornuis slingeren. Lijkt het je toch een beetje spannend, probeer het dan eens als je gewoon thuis bent. Dan snap je wat er gebeurt als je er niet bent.