In maart begint het grote afzien. De dagen lengen en het verlangen naar de lente groeit navenant. Maar het voorjaar is nog lang niet in zicht. En wat nog taaier is: het duurt nog tijden tot de voorjaarsgroenten zo betaalbaar zijn dat je ze op dagelijkse basis kunt eten. Tegelijkertijd neemt de keus aan wintergroenten af – de spruiten raken op, de schorseneren zijn verdwenen – en de kwaliteit van de opslag (uien, appels) holt achteruit. Het zijn de hoogtijdagen van de wortels, knollen en kolen, maar ja, die aten we al zo vaak deze winter.

Mijn opa Jan was een kieskeurig eter en absoluut geen kolenman. Spruiten noemde hij waterbonbons, en kreeg hij ze toch voorgezet dan prakte hij ze ostentatief door zijn aardappels. Ja, alsof het daar beter van werd. Spitskool vond hij konijnenvoer en dat bedoelde hij letterlijk. Had hij geen zin om gras te gaan snijden voor de vleeskonijnen die hij hield, dan kocht hij een paar spitskolen voor ze.

Een antwoord op de was-het-maar-voorjaar blues zijn de winterse gerechten uit de Méditerranée. Omdat we er enkel ’s zomers komen hebben we zo half en half het beeld dat iedereen daar het hele jaar ratatouille en salades eet, maar dat is natuurlijk niet zo. Die mensen moeten ook de winter door, en dat doen ze niet op tomaten en komkommers.

Kool dus. Een heerlijk Grieks wintergerecht is gevulde koolrolletjes. Gevuld met gehakt, gestoofd in bouillon. Voor een tafel vol eters zijn een paar helpende handen praktisch en wordt het een gezellig werkje.

Als je een showstuk wilt presenteren, vul dan een hele kool. Een savooiekool is daarvoor heel geschikt, vooral omdat die zo’n mooi generfd blad heeft.

Een hele kool vullen klinkt naar gehannes, maar dat is het helemaal niet als je de aanwijzingen volgt van Julia Child (in De kunst van het koken). Zij haalt de koolbladen los van de stronk en kookt ze een paar minuutjes om ze zacht te maken. Dan komt de geniale truc: gebruik een grote kom, eentje die straks ook in de oven kan. Die bekleed je met de koolbladeren, en daar duw je een dunne laag gehaktvulling tegen aan, die bekleed je weer met koolblad, en zo werk je naar binnen toe. Je giet er bouillon bij en laat het een paar uur in de oven sudderen.

Eenmaal gekeerd ziet het er zo uit:

Mooi hè? Je geeft er een rijke tomatensaus bij en wat brood. Hartverwarmend en gegarandeerd bluesverdrijvend. Klik hier voor het recept.

Houd moed, en veel plezier!